- او (فروید) اولین بار استدلال کرد که غرایز و رانه ها در یک شخص واحد با هم مواجهه ی درونی دارند:
- «کسی که در روابط جنسی از وارد کردن درد لذت می برد، می تواند از دردی که خود حس می کند نیز لذت ببرد.
- یک سادیست همیشه در عین حال یک مازوخیست هم هست، هر چند جنبه ی فعال یا منفعل انحراف می تواند بر فعالیت جنسی غالب مسلط شود و سرشت نمای آن باشد.»
- فروید در دومین استدالش تاکید می کند که نوعی این همانی تجربه در کار است:
- سادیست به ماهو سادیست تنها می تواند از دردهایی که خودش کشیده، لذت ببرد چون قبلا پیوندی بین لذتش و دردهایی که خودش کشیده تجربه کرده است.
ارائه ی زاخرمازوخ: سردی و شقاوت - ژیل دلوز - ترجمه پویا غلامی