• اقرار می باید کرد که بدترین و دیرپاترین و خطرناک ترین خطایی که تاکنون مرتکب شده اند، همانا یک خطای جزمی بوده است، یعنی اختراعِ روحِ مجرد و خیر محض به دست افلاطون.
• و اما اکنون که از آن [خطا] برگذشته ایم، اکنون که اروپا ازین کابوس [به خود آمده و] نفسی آسوده می کشد، دستکم از خوابی سالمتر بهره مند تواند شد، ما کسانی که وظیفه مان بیدار ماندن است، وارثانِ تمامیِ آن نیرویی هستیم که نبرد با این خطا به بار آورده است.
• بی گمان سخن گفتن از روح و از خیر به شیوه ی افلاطون واژگون کردنِ حقیقت و انکارِ چشم انداز، یعنی شرطِ اساسیِ تمامیِ زندگی است.

فراسوی نیک و بد - فریدریش نیچه - ترجمه: داریوش آشوری