از دیدِ فیزیولوژیک، هر چیزِ زشت انسان را ناتوان و افسرده می کند؛

یادآورِ پوسیدگی و خطرناکی و ناتوانی ست و به راستی مایه ی از کف رفتنِ نیرو.

اثرِ زشتی را با نیروسنج می توان سنجید.

ما زشتی ها را همچون نشانه و درد-نمونِ تباهی زدگی درمی یابیم.

غروب بت ها - فریدریش نیچه - ترجمه: داریوش آشوری