• از همه-ی شیوه-های پرورشِ عشق، از همه-ی ابزارهای پراکنشِ این بلای مقدس، یکی از جمله-ی کاراترین-ها همین تندبادِ اشفتگی است که گاهی ما را فرا می-گیرد.
• آنگاه، کار از کار گذشته است، به کسی که در آن هنگام با او خوشیم، دل می-بازیم.
• حتی نیازی نیست که تا آن زمان از او بیشتر از دیگران، یا حتی به همان اندازه، خوشمان آمده بوده باشد.
• تنها لازم است که گرایشمان به او منحصر شود. و این شرط زمانی تحقق می-یابد که - هنگامی که از او محرومیم - به جای جستجوی خوشی-هایی که لطفِ او به ما ارزانی می-داشت یکباره نیازی بیتابانه به خودِ ان کس حس می-کنیم، نیازی شگرف که قوانینِ این جهان برآوردن-اش را محال و شفایش را دشوار می-کنند. - نیازِ بی-معنی و دردناکِ تصاحبِ او.

در جستجوی زمان از دست رفته - طرف خانه سوان- مارسل پروست - ترجمه مهدی سحابی