نشر شدت

رمان «سرزمین ریگ های فروزان» جلد دوم از «داستان سرزمین» به قلم نیما حیاتی مهر است. داستان سرزمین داستانی دنباله دار است که تاکنون 2 جلد از آن منتشر شده است.

جلد اول : سرزمین جرگه های نیستی

جلد دوم: سرزمین ریگ های فروزان

این رمان داستانی اساطیری را دنیایی کاملا خیالی روایت می کند. کلیه ی عناصر داستان حتی زمین و آسمان همه در فضایی کاملا متفاوت از زمینی که می شناسیم قرار دارند و داستان و شخصیت های بسیارش را تحت تاثیر قرار می دهند.

در این رمان حتی برای دنیای خیالیِ آن، نقشه ای هم طراحی شده که خوانندگان بتوانند وقایع را با نگاه به نقشه پی بگیرند.

نویسنده ی داستان «نیما حیاتی مهر»، نویسنده، مترجم و تحلیلگر ایرانی است که آثارِ دیگری نیز از او در همین نشر به انتشار رسیده است.

از کتاب:

«بیاسایید و بیارامید ای گرم­خونان عالم!

که چون ما و چون شمایی

فرداروزی نزدیک

در گرمایی مهیب

بخار خواهیم گشت!»

درنگی کرد و سپس افزود: «اما حقیقتی که او به تو نگفت این است که در گذارهای «سِتیرو»، در شمالِ مرداب­های جنگلی و مرگ­آسای «دَدان»، گذرگاهی غریب و پنهان درافتاده است از جاندارانی ناشناخته و متعفن و خزنده که در اعماقِ تاریک و سردِ زمین، جهان را بی­وقفه می­جوند… اینان خواسته یا ناخواسته دو سرزمینِ همیشه­-در-ستیزِ شمال و جنوبِ خلیج را به یکدیگر پیوسته­اند، لکن جاندارانِ روی زمین از اعجازی چنین شگرف در ژرفنایِ خاک بی­خبر و نادان‌اند…

ازاین‌رو گفت: «نام­شان «آژده» است… به معنای دوخته‌شده… باستانیان چنین نامی به آنان داده­اند، چراکه اندیشه­شان بر این بوده که این بندهای سرخ به آسمان تعلق داشته­اند… و هامونه­ای پدرانِ آنان را به کینی نامعلوم به این ساقه‌های سبز دوخته و پس‌ازآن چون نیزه­هایی دشمن­جوی به‌سوی زمین پرتاب نموده است… این بندهای آسمانی هر آن که جانداری را می­بینند، به هوسِ بازگشت به زادگاه­شان در آسمان، لرزان سر به‌سوی سرایِ والاتر می‌اندازند، اما هامونه­ی سنگین­دل آنان را از بندِ خویش آزاد نمی­کند.»

رستن گفت: «باستانیان چه داستان­ها که بر هر چیز نمی­بافتند…»

سپس در میانِ اعتراضات زیر-زبانیِ هرماس، دستار سپید را از دور گردن­اش باز کرد و خطاب به روهین گفت: «گردن چطور است؟»

و روهین دید که نیمه‌ی راست گردن­اش تا همان‌جایی که تبرِ حصراخ بریده بود، غده‌ای سرخ‌رنگ برآمده و بیرون زده که پوستی شفاف و نازک و پر از رگ داشت… پوستی که خون و لخته‌های چرخنده در آن را نشان می­داد و با هر تپشِ قلبِ فئودار می‌تپید و می‌تپید… همه‌چیز در درونِ آن غده‌ی سرخ در حال جنبیدن بود و پوستِ­اش با هر نفس می‌چروکید و سپس دوباره برمی­آمد.

فئودار که همچنان از حیرتِ روهین لذت می‌برد، دوباره گفت: «آیا گردن برای جنابِ مارتونِ شما مناسب است؟»

با دست به علفزار اشاره کرد «این فانوس‌ها خبرِ تو را به نزدِ آن هیئت مدفون در تاریکی می‌برند… و او هوا را چنان سنگین می‌کند و ریسمان­های صدا را در این بخش از عالم چنان در دست می‌گیرد که هیچ‌کس نمی‌تواند از آن گذر کند…»

سپس با لبخندی بر لب روی آبِ رودخانه خم شد… به نظر می‌رسید می­کوشد انتهای آن را ببیند.

گفت: «چه بسیار مسافرانی که در ستیرو صدای قلب و نفَسِ خود را تاب نیاوردند و خود را در میانِ این آب‌ها خفه کردند تا بلکه صداها خاموش شوند… انسان تابِ احساسِ زنده‌بودنِ خویش را ندارد… اگر کسی نگاهی دقیق داشته باشد، هنوز می­تواند شماری از اجسادشان را در ژرفنای آب ببیند… آنانی که دم‌به‌دمِ زندگی را تاب نیاوردند…»

نویسنده کتاب:

نیما حیاتی مهر نویسنده و مترجم ایرانی است. از ترجمه های او می توان به کتاب های «کاربرد لذت» و «مراقبت از خود» نوشته میشل فوکو و کتاب سترگ و بُرنده ی «خود و آنچه ازوست» نوشته ی ماکس اشتیرنر اشاره کرد. از رمان های او می توان به «ژوکوند»، «داستان سرزمین (جلد اول): سرزمین جرگه های نیستی» و «داستان سرزمین (جلد دوم): سرزمین ریگ های فروزان» و «سری داستان های مردن(داستان دوم): مرده ریگ» اشاره کرد.