نشر شدت

• پرسش-های بی-پایانِ کودک از قبل نشانه-ی دردی مخفی است، همان پرسشِ نخستینی که کودک هیچ پاسخی برای آن نیافته است و نمی-داند چگونه آن را در قالب مناسب جای دهد. این تکرار نیمی به عزمی بازیگوش می-ماند.  - جهیدنِ بی-وقف-ی سگ به سوی درِ بسته - و نیمی به تابع اجباری درمانده است. - بالا و پایین رفتنِ شیر در قفس.
• اگر کودک از تکرارهای خویش فرسوده شده باشد یا اگر پس-زدن بیش از حد خشن بوده باشد، ممکن است توجه کودک به سویی دیگر معطوف شود.
• به تعبیری می-توان گفت اینک کودک به لحاظ تجربه غنی-تر است لیکن در همان نقطه-ای که رانه-اش سد شده است، اثر زخمی به راحتی می-تواند به جای ماند...
• چنین آثار زخمی به انواع بدقوارگی می-انجامند: می-توانند تیپ-های شخصیتی بسازند، سخت و پرتوان؛ و می-توانند موجب حماقت باشند، آن هم در شکل علائم ناکارایی کوری یا سترونی وقتی که این زخم-ها صرفا بی-تحرک-اند.
• و یا خباثت، بدجنسی و تعصب، وقتی که در درونِ خود سرطانی می-شوند. خیرخواهی به واسطه-ی خشونتی که تحمل می-کند، به بدخواهی بدل می-شود.
• و نه فقط پرسشِ ممنوعه بلکه تقلیدِ سرکوب شده و گریستنِ ممنوعه یا بازیِ بی-مهابای ممنوعه می-توانند به چنین آثارِ زخمی منجر شوند.
• مراتبِ فکری و درجاتِ شعور در متنِ بشر همانند جنس-ها در زنجیره-های جانوران، در واقع همان نقاط کور نهفته در هر فرد، نشان-دهنده-ی مقاطعی-اند که در آنها امیدْ متوقف شده است، مقاطعی که سنگ شدن آن-ها گواهی است به آن چیزی که همه-ی موجوداتِ زنده را در قید و بند نگه می-دارد.

دیالکتیک روشنگری - هورکهایمر و آدورنو