و سرانجام اندرزی هم برای حضراتِ بدبین و دیگر تبهگنان: زاده شدنِ هیچ کس دستِ او نیست، اما این خطا را - که گاهی به راستی خطا ست - جبران می توان کرد.
شرِّ خود را کم کردن بهترین کاری است که می شود کرد و با این کار کم-و-بیش سزاوارِ زیستن می توان شد...
جامعه - جامعه کدام است! - زندگی خود از این کار بهره مندتر خواهد شد تا هرگونه «زندگی» با کفاره جویی و رنگِ-رو-پریدگی و دیگر فضیلت ها - با این کار دیگران را از تماشای شمایلِ خود و زندگی را از شرِ یک راه بند نجات می دهی.
بدبینیِ نابِ شاد را هیچ چیزی بهتر از آن ثابت نمی کند که نفیِ وجودِ حضراتِ بدبین به دستِ خویش.