- بنگرید این زایدان را! اینان کارهای سازندگان و گنجینه-های فرزانگان را می-دزدند و دزدیده-های خود را فرهنگ می-نامند، و همه-چیز در دستِ آنان به بیماری و بلا بدل می-شود.
- بنگرید این زایدان را! همیشه بیمارند. زردابِ خود را بالا می-آورند و روزنامه میخوانندش.
- یکدیگر ار می-بلعند اما خودشان را نیز نمی-توانند بگوارند.
- بنگرید این زایدان را! ثروت گرد می-آورند و با این حال مسکین-تر می-شوند. در پی قدرت-اند این ناتوانان و نخستین اهرمِ قدرت: پولِ بسیار!
- بنگرید بالا خزیدنِ این بوزینگان چالاک را! از بر و روی یکدیگر بالا می-روند و اینگونه یکدیگر را به لای و لجن و به ژرفنا می-کشند.
- همگی خواهانِ نزدیکی به اورنگ-اند: این جنون-شان است. چنان که گویی نیکبختی بر اورنگ تکیه زده است!
- ای بسا لای و لجن بر اورنگ تکیه می-زند و ای بسا اورنگ بر لای و لجن.
![](data:image/svg+xml;utf8,<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg"><rect width="100%" height="100%" fill="rgba(0,0,0,0.1)"/><text x="50%" y="50%" fill="red" text-anchor="middle" dominant-baseline="middle">%26%23x26A0%3B︎</text></svg>)