نشر شدت

در چهار گوشۀ جهانِ باستان، فارغ از دوره های متأخِّرتر، از رُم گرفته تا بابل، می توان وجودِ جشن های دیونیسی را تصدیق کرد،

جشن هایی از آن نوع که در بهترین حالت با نمونۀ یونانی مرتبط است، به همان اندازهای که ساتیرِ ریشدار که نام و مشخِّصاتِ خود را از بُز گرفته است، با خودِ دیونیسوس در ارتباط است.

تقریباً در هر جایی بنیانِ اصلیِ چنین جشنهایی شاملِ بی بندوباری های تندِ جنسی می شده است، که بسامدهای آن آداب و رسومِ تثبیتشدۀ خانواده و قوانینِ سنتی را به شدّت تحتِ تأثیرِ خود قرار می داد.

بی قیدترین توحّش های طبیعت در اینجا همچون تیری از چلۀ کمان رها می گردید و ترکیبی منزجرکننده از خشونت و شهوت را خلق می کرد که همواره در دیدگانِ من همچون مصداقِ واقعیِ «دیگِ جادوگران» به نظر می رسیده است.

زایش تراژدی - فریدریش نیچه