شوپنهاور جز میراث بر تفسیرِ مسیحی از خواستِ زندگی نیست، جز آنکه آنچه را که مسیحیت بد شمرده است، نیک شمارد، یعنی واقعیت های بزرگِ زندگانیِ فرهنگیِ بشر را، اما به معنایی مسیحی، یعنی هیچ انگارانه.
یعنی همچون راهِ نجات،
همچون پیش انگاره ای از نجات،
همچون انگیزنده ی نیاز به نجات.