نشر شدت

• این ادراکِ طبیعی نیست که جهان را رویت‌پذیر می‌کند بلکه جهان به خودیِ خود، نور به خودیِ خود، تصویر به خودیِ خود و نمود یافتن به خودیِ خود، جملگی رویت‌پذیر هستند و نور از روح و یا از آگاهی منشعب نمی‌شود.
• این پدیدارشناسی است که میراثِ سنتی را به دوش می‌کشد که با تکیه بر ادراکِ طبیعی، به آگاهی و به نورِ آگاهی اهمیت و جایگاهِ ویژه‌ای بخشیده و از قصدیت، پرتوِ نوری می‌سازد که ما بر روی چیزها می‌افکنیم، اما خوانش دلوز برعکس، برگسون را از سنتِ روح‌باوری مجزا کرده و به جهان و به سطحِ درونماندگارِ تصاویرِ در خود بازمی‌گرداند:
• این چیزها هستند که به خودیِ خود و بی‌آنکه هیچ چیز بر آنها بتابد، نورانی و درخشان‌اند.
• کلِ آگاهی یک چیز است و با آن چیز درهم می‌آمیزد، یعنی با تصویرِ نور.

از کتاب دلوز، فلسفه و سینما