- نگرشِ ما سراسر چیزی جز تصورِ پدیدار نمی-باشد: یعنی شیء-هایی که ما می-سُهیم (نگرش می-کنیم، شهود می-کنیم)، در خود چنان نیستند که ما می-سهیم-شان.
- و نسبت-های آنها در خود، چنان سرشته نشده-اند که بر ما پدید می-شوند.
- اگر ما درون-آخته-ی (سوژه-ی) خود یا همچنین فقط سرشتِ درون-آختی (سوبژکتیو) خس-ها به سانِ کلی را حذف کنیم، همه-ی سرشت-ها، همه-ی نسبت-های ابژه-ها در مکان و زمان و حتی مکان و زمان ناپدید خواهند شد و آنها چونان پدیدار نمی-توانند فی-نفسه وجود داشته باشند، بلکه تنها در ما وجود دارند.
- اینکه چیستیِ برابرایستاهای فی-نفسه، جدا از هرگونه اندرپذیرندگی (دریافت پذیری) حسِگانیِ ما، به چه سان می-تواند بود، سراسر بر ما ناشناخته می-ماند.
امانوئل کانت - سنجش خرد ناب -ترجمه: میر شمسالدین ادیب سلطانی