- ایشان (گالیله و دیگران) دریافتند که خرد باید با اصل های داوری های خود همخواند با قانون های ثابت پیش رود و طبیعت را ملزم سازد که به پرسش های او پاسخ گوید؛ نه اینکه بگذارد فقط به وسیله ی طبیعت به این سو و آن سو کشیده شود.
- در غیر این صورت مشاهده های تصادفی که همخواند با هیچ نقشه ی از پیش طرح شده ای انجام نگرفته اند، به هیچ روی در یک قانونِ ضروری به یکدیگر دوسیده (مرتبط) نمی شوند.
- و با این همه این قانون همان چیزی است که خرد می جوید و بدان نیاز دارد. خرد باید اصل های خود را که فقط پدیدارهایی که با آن ها تطابق داشته باشند، می توانند اعتبار قانون بیابند، در یک دست داشته باشد و آزمایش را که خرد بر پایه ی همان اصل ها براندیشیده است، در دست دیگر و بدین ترتیب به سوی طبیعت رود.
- نه در کیفیت یک شاگرد دبستان که می گذارد هر آنچه آموزگار می خواهد بدو بیاموزد، بلکه وارونِ آن، در کیفیتِ یک قاضی که مشاهده ها را ملزم می سازد که به پرسش هایی پاسخ گویند که او خود در برابر ایشان می نهند.
امانوئل کانت - سنجش خرد ناب -ترجمه: میر شمسالدین ادیب سلطانی