نشر شدت

درباره ی نویسنده و کتاب:

« انسان آنی ست که از چیزها می‌سازد.»

ماکس اشتیرنر را بنیان­گذار مکتب خودمداری می ­شناسند. او یکی از مهم­ترین فلاسفه ­ی خارج از جریان فلسفه است و شاید در میان هگلی­ های جوان باهوش­ترین و در عین حال عجیب­ترینِ آن­ها باشد.

به این کتاب لقب بمب داده ­اند و به‌درستی می­ توان گفت بیشتر یک بمب است تا کتاب. بمبی که در آلمان قرن نوزده زمانی که سیل فیلسوفان بزرگ و کوچک در حال سیست م­سازی و چیدن بایدها و نبایدهایشان روی هم بودند منفجر شد و هرکدام را به سمتی پرتاب کرد. ژنده ­پوشانِ سوسیالیست و کمونیسم به یک‌سو، قدیسانی چون هگل و فویرباخِ اخلاق‌گرا را به سویی دیگر و برونو باوئر و دیگر بشرپرستان را به سویی دیگر.

مباحث کتاب:

این کتاب در دو جلد آماده شده است که جلد اول، «انسان» نام دارد و جلد دوم «من»

• مباحث جلدِ 1 این کتاب از این قرارند:

همه‌چیز برای من هیچ است

بخش دوم: یک زندگیِ بشری

بخش سوم: انسان های زمانه ­ی کهن و زمانه ­ی نو

بخش 3-1 :  باستانیان

بخش 3-2:  مدرن­ها

بخش 3-3:  آزادگان

لیبرالیسم سیاسی

آزادی سوسیالیستی

لیبرالیسم بشری

بخش چهارم: پی نوشت

---

بخش هایی از کتاب:

الوهیت دغدغه­ ی خداست. دغدغه‌ی بشریت انسان است. دغدغه­ ی من نه الوهیت است نه بشر، نه حقیقت، نه نیکی، نه عدالت، نه آزادی و غیره، بلکه دغدغه­ ام تنها آن چیزی است که از آن ِمن است و این دغدغه‌ای عمومی نیست بلکه یگانه است، آن‌گونه که من هستم.

هیچ‌چیز والاتر از من برای من نیست!

---

آنکه کیهان را تسخیر کرده و هستیِ «غیر قابل درک» و اسرارآمیزِ آن را در خود دارد، دقیقا همان شبح مرموزی است که ما والاترین ماهیت خطاب­ اش می­ کنیم. آنان خود را برای رسیدن به کُنه این شبح، برای درک کردن ­اش، برای کشفِ واقعیت در او (اثبات «وجود خدا») تا حدِ مرگ شکنجه دادند– کاری که انسان­ها هزاران سال است با وجود غیر ممکن بودنِ ترسناک ­اش خود را بدان گماشته­ اند، کار داناییدیِ تبدیل کردنِ شبح به غیرشبح، تبدیل امر غیرواقعی به امر واقعی، تبدیل روح به یک انسان کامل و جسمانی. آنان در پس این جهانِ هستی به دنبال «چیزی در خودِ آن»، به دنبال ماهیتِ آن‌ بودند؛ آنان در پسِ چیزْ به دنبال ناچیز می ­گشتند.

هنگامی که فرد به کنه هر چیز می­ نگرد یا به عبارت دیگر ماهیت آن را پیدا می­کند، او معمولا چیزی جدای از آنچه به نظر می­رسید کشف خواهد کرد، سخنانی دلچسب و قلبی دروغ­گو، سخنانی پرشکوه و اندیشه ­هایی حقارت­ آمیز و غیره. با برجسته نمودنِ ماهیت، فرد جلوه­ی تاکنون-بد-فهمیده-­شده را به شمایلی تهی، به یک فریب تقلیل می ­دهد. ماهیتِ جهان، این­ چنین جذاب و شکوهمند، نزد کسی که به کنه آن می ­نگرد، پوچ است. پوچی= ماهیت جهان (کردار جهان). اکنون کسی که دین‌دار است خود را با آن شمایل اغواگر و جلوه ­های پوچ مشغول نمی­کند بلکه به ماهیت نگریسته و حقیقت را در آن می­ یابد

---

«پول بر جهان حکم می ­راند»، راهنمای عصرِ جدیدِ مدنی است. یک اشراف­زاده­ ی مفلس و یک کارگرِ مفلس چون «قحطی­ زدگان» در ملاحظه ­ی سیاسی به هیچ حساب می­ شوند. نه اصل ­و­ نسب و نه کار، بلکه پولْ توجه می ­آورد. مالکان حکمرانی می‌کنند اما دولت خدمت­گزاران ­اش را از مفلس بودن تا حدِ پول دادن (دستمزد دادن) به آن­ها رشد می­ دهد – به تناسبِ اینکه آن‌ها به نام او حکمرانی (دولت­داری) ‌کنند.

من همه چیز را از حکومت دریافت می­ کنم. آیا من بدونِ رضایتِ دولت چیزی دارم؟ هر آنچه را که من بدونِ او دارم، به محض آنکه کشف کند که فاقدِ «عنوانی قانونی» است از من خواهد ستانید. نتیجتا آیا این­گونه نیست که هر چیزی که دارم از مرحمتِ او، از رضایتِ او است؟

توده تنها بر این پایه، بر پایه­ ی عنوانِ قانونی استوار است. فرد عامی کسی است که از طریق محافظتِ دولت، از طریقِ مرحمتِ دولت وجود دارد. او ملزوم است که بترسد از آنکه قدرتِ دولت شکسته شود و همه چیزش را از دست بدهد.

اما آن که چیزی برای از دست دادن ندارد چه؟ پرولتاریا چه؟ از آنجا که او چیزی برای از دست دادن ندارد، نیازی به محافظتِ دولت برای «هیچ­ چیز» اش نخواهد داشت. برعکس اگر حفاظتِ دولت از مناطقِ تحت­ الحمایه عقب­ نشینی کند، او ممکن است چیزی بدست آورد.

پس آنکه مالک نیست، حکومت را به عنوان قدرتی که از مالک محافظت می­ کند خواهد دید؛ قدرتی که به مالک امتیاز می­ دهد و کاری برای کسی که مالک نیست نمی­ کند، بلکه فقط خون ­اش را می ­مکد. دولت، دولتِ توده و ملکِ توده­ ها است. او از انسان نه بر اساس کارش بلکه بر اساسِ رام­ شدنی بودن ­اش (وفاداری ­اش) محافظت می­کند، به عبارت دیگر از انسان بر این اساس محافظت می­کند که آیا حقوقی که به او واگذار شده مطابق با خواستِ دولت – یعنی قوانین – بهره­مند و اداره شده­ اند یا نه.

---

 

یک دخترِ کارگرِ  آزاد برابر با هزار باکره ­ای که موهایشان در پرهیزگاری خاکستری شده، می­ ارزد!

---

ترجمه کتاب:

ترجمه ی کتاب «خود و آنچه ازوست» توسط نیما حیاتی مهر نویسنده و مترجم ایرانی انجام شده و توسط نشر شدت به چاپ رسیده است. او همچنین کتاب های «کاربرد لذت» و  «مراقبت از خود» از میشل فوکو از سری کتاب های تاریخ جنسیت را ترجمه کرده است که هر دو کتاب توسط نشر شدت به چاپ رسیده اند.

از نیما حیاتی مهر همچنین رمان های «ژوکوند»، «داستان سرزمین (جلد اول): سرزمین جرگه های نیستی» و «داستان سرزمین (جلد دوم): سرزمین ریگ های فروزان» و «مرده ریگ» به انتشار رسیده اند.