(کارمندانِ شرکت ها، مدیران، ناظرها و کارمندانِ دولتی) و پرولتاریا.
اگر این دو گروه به هر شکلی عملی متحد شوند، قدرتِ طبقاتیِ کارفرمایان با تهدیدی مهلک مواجه خواهد شد.
امروزه آگاهی از این شکاف به یاریِ «فرهنگ» انتقال می یابد.
و سنگ بنای دوم و دستگاهِ آکادمی تکیه گاهِ آن است.
تمایز میانِ کارِ فکری و کارِ یدی.
ازاینروست که تعلیمِ «لایه های میانی» بر مبنایی توده ای لیکن تفکیک شده [برای طبقه ی حاکم] ضروری است؛ چشاندنِ طعمِ تحصیلاتِ متوسطه و حتی عالی به این لایه ها حسِ فاصله داشتن از طبقه ی کارگر و ترسِ از پرولتریزه شدن را به نحوی زایل نشدنی در ذهنِ آنها حک می کند.