- عقل همه جا کننده و کرده می بیند و در اساس به خواست و اراده همچون علت باور دارد؛
- به من باور دارد، به من در مقامِ وجود، به من در مقامِ جوهر و باور؛
- «منِ جوهرین» را به همه چیز فرا می افکند - و از این راه است که نخست مفهومِ «چیز» را می آفریند.
- وجود را همه جا علت می انگارند و جا می زنند.
- نخست از درونِ مفهومِ من است که مفهومِ وجود سربرمی آورد.